Argazkia: Labayru Fundazioa
topar Es
1 vb. Chocar dos cosas
(alkar/elkar) jo, danba | tupust | talka | koska | danga egin, koskatu.
2 vb., vb. prnl. Encontrar casualmente
deskuiduan topau/topatu | ikusi | idoro/ediren | aurkitu | kausitu (tb. con deskuiduz y ustekabean), tope(z)/topo | enkontru | tupust egin, buruz buru egin, suertau/suertatu.
Ayer me topé en el metro con un amigo de la infancia: Atzo gaztetako lagun bategaz suertau nintzan metroan.
sin tropezar