Argazkia: Labayru Fundazioa
tragau/tragatu Eu
1 ad. da, ad. dau (col.)
morir; matar. Ref. a animales.
Auzoko baserrian behia tragau jake.
2 ad. da, ad. dau (irud.)
Goseak tragauta nago: Estoy muerto de hambre.
Tragau egingo zaitut!
sin garbitu, hil
3 ad. dau
sin iruntsi (bizk)/irentsi (bat)