Labayru Hiztegia

Iruzkinak eta proposamenak

vengar Es: 1 vb., vb. prnl.

bengau/bengatu, mendekatu; // sólo [vb.] -(r)i bengaia | mendekua emon/eman, -(r)i bengantzea emon/-(r)i bengantza eman; sólo [vb. prnl.] bengantzea/bengantza hartu | egin, bengai(a) | mendeku(a) hartu (tb. con egin); clás -(r)i asper egin, -(r)i aspertu.

Vengaron su muerte: Haren heriotza bengau eben; haren hilketaz mendeku hartu zuten.

¡Me vengaré de ti!: Zuzaz bengai hartuko dot; zure kontra eginen dut mendeku!

esr Si yo me vengase de él, podría él vengarse de mí: Aspertu banekio, asper lekiket.