Argazkia: Labayru Fundazioa
adorno Es
1 s.m. Cosa que adorna
apaingarri, apaingailu, edergailu, edergarri, apaingai, apainki, apain (tb. arreo), apaindura (atavío), edergai, bitxi, adelu, bitxitasun (ornamentación), parpaila (de frontales).
En lenguaje infantil: pitxi.
La habitación estaba llena de adornos: Gelea edergarriz beteta egoan. (bizk)
La novia llevaba unos adornos preciosos: Ezkongaiak apaindura liluragarriak zeramatzan. (bat)
Los adornos de la corona eran exquisitos: Koroaren bitxitasunak benetan be finak ziran. (bizk)
2 s.m. Acción de adornar
apainketa, apaindur(i)a, apainkera, berregintza; excesivo apainkeria, ederkeria, bitxikeria (perifollo).
Está muy bien adornado, sin ningún adorno superfluo: Oso ongi apaindurik dago, premiazkoa ez den ederkeriarik gabe. (bat)
3 s.m.pl. Perifollo