Argazkia: Labayru Fundazioa
agarrar Es
1 vb. Asir o coger
-(r)i heldu | eutsi | oratu | atxiki | lotu | itsatsi, hartu, -(r)i kolpe egin (echar mano).
Te vas a caer, ¡agárrate a eso!: Jausi egingo zara eta eutsi horri!
Agarra a tu hermano para que no se pierda: Oratu zure anaieari galdu ez daiten. (bizk)
sin coger
2 vb. (col.) Sorprender o atrapar
ustekabean harrapau/harrapatu | atrapau/atrapatu, usterik gitxien danean harrapau/usterik gutxien denean harrapatu (tb. con atrapau/atrapatu).
Lo agarraron robando en la tienda de enfrente de casa : Lapurretan harrapau eben etxe aurreko dendan. (bizk)
3 vb. Prender las plantas
sustraiak | zuztarrak | erpeak | erroak bota (tb. con emon/eman, egin y hartu), sustraitu, zuztartu, errotu; fig sustraiak | zuztarrak | zainak hartu, zainartu.
4 vb. (col.) Contraer una enfermedad
harrapau/harrapatu, koiu/koxitu, atrapau/atrapatu, atzemon/atzeman, hartu.
He agarrado un trancazo de aúpa: Itzelezko gripea harrapatu dut. (bat)
5 vb. prnl. Pegarse a la olla
Me he entretenido jugando con la cría y se me han agarrado las lentejas: Umeagaz olgetan entretenidu naz eta erre egin jataz lentejak. (bizk)
6 vb. prnl. Aferrarse a una opinión
-(r)i eutsi | atxiki, gogortu, tinko | tenkean egon (estar en sus trece), itsutu (fig.), tematu, setatu, burkoitu, hisi(k)atu.
Cuando no sabe qué decir siempre se agarra al mismo argumento: Ez dakienean zer esan, beti eusten dio arrazoi berberari. (bat)