Argazkia: Labayru Fundazioa
airar Es
1 vb., vb. prnl.
haserratu/haserretu, berotu, sutu, sumindu, arbindu, ernegau/ernegatu (irritar), bere onetik atera (expr.; precedido de gen. reflexivo); // sólo [vb.] -(r)i haserratu/haserretu | berotu | sutu | ernegau/ernegatu eragin, ernegarazo/ernegarazi; sólo [vb. prnl.], expr sutan ipini | jarri | parau/paratu, suak | deabruak hartu.
Las formas causativas se crean añadiendo a la raíz verbal -arazo/-arazi, y tb. en vizc. -azo al participio.
Se han airado con nosotras por no decirles la verdad: Egia ez esatearren haserratu dira gugaz. (bizk)