Argazkia: Labayru Fundazioa
enfadar Es
1 vb., vb. prnl.
haserratu/haserretu, ernegau/ernegatu (irritar), berotu, sutu, sumindu, muzindu, beltzuritu; expr bere onetik | senetik atera (precedido de gen. reflexivo); fig pipertu, erremindu/erresumindu, berdetu/berdatu; // sólo [vb.] -(r)i haserratu/haserretu | ernegau/ernegatu | muker eragin, ernegarazo/ernegarazi; sólo [vb. prnl.] musturtu/muturtu, muskertu, atzez | sutan ipini (expr.; tb. con jarri y parau/paratu).
Las formas causativas se crean añadiendo a la raíz verbal -arazo/-arazi, y tb. en vizc. -azo al participio.
Se enfadaron por una tontería y desde entonces no se hablan: Huskeria bategaitik haserratu ziran eta harrezkero ez deutsie alkarri berbarik egiten.
¡Lo único que sabes hacer es enfadarme!: Neu haserrarazoten baino ez zabilz!
sin enojar