1 s.f.
arrakala, arrail(dura), pitzatu, pitzadura, kraskaila, irrikadura, artesi(tu), soia (frec. de los metales), erreka (fig.); frec. de la tierra itzebagi/itzebaki, sarraski; de la piel ebate, ebatune, ebagi/ebaki, arrain, txira, zaldi, urratu (tb. rasguño); intersticio, rendija zirrikitu, irrikitu/irrikatu, zirritu, zirristu, hirri(narte).
La pared tenía dos hendiduras por donde entraba la luz: Hormak pitzadura bi zituen eta argia sartzen zen euretatik. (bat)
