Labayru Hiztegia

hondatu Eu

1 ad. da, ad. dau

hundir(se), abismar(se).

Bere lagun guztiakaz hondatu eta ito zan.

Lupetzan hondatu eban inork ez topetako.

sin hondoratu

2 ad. da, ad. dau

arruinar(se), destruir(se), echar(se) a perder; ocasionar grave daño.

Atsekabe hark bere osasuna hondatu zuen.

Denbora txarrak hondatu zituen gure planak.

Betiko hondatu dozu jantzi barria.

Autoa hondatuta daukagu.

sin galdu, galetsi, erauzi

3 ad. dau

derrochar, gastar, prodigar.

Irabazi ahala hondatzen dute jokoan.

sin bota

4 ad. da

desaparecer, perder(se) de vista. Utilizado en narraciones tradicionales como prevención ante un ser mitológico o aparición de un ánima.

Onezko bahaiz, mintza hadi; gaiztokoa bahaiz, honda hadi.

Hau erranez hondatu zen agertua.

sin desagertu, itzali

5 ad. da, ad. dau

empapar(se), mojar(se) del todo.

Umea errekara jausi eta goitik behera hondatu jaku.

Hondatuta zatoz; euria da, ala?

sin busti, blaitu

6 ad. da, ad. dau

echar(se) a perder, estropear(se).

Gaur be esnea hondatu jatzu.

Janariak beroaz hondatu egiten dira.

Soineko guztiak hondatu dituzu.

sin alperrik galdu (bizk)/alferrik galdu (bat), kakaztu