Argazkia: Labayru Fundazioa
hueco -ca Es
1 adj. Vacío o sin solidez
huts, ustel (tb. podrido), kofadun; // sólo [adv.] hutsik, ustelik.
El tronco del árbol estaba podrido, hueco: Arbolaren enborra ustelduta egoan, hutsik.
2 adj. Trivial
huts(al), garrantzibako/garrantzigabe, maminbako/mamigabe, zuztarbako/zuztargabe, funsbako/funsgabe, faun, azaleko (superficial, de segundo nivel).
3 adj. Presumido o pedante
harro, handiuste/hantuste, (buru)eretxi/(buru)iritzi, hanpurutsu, handigura, harroputz, handiputz.
Se ha puesto muy hueco al ver a su hijo triunfar: Harro parau da semea irabazten ikustean.
4 adj. Ref. a sonidos, retumbante
sakon, barruko, barneko.
¿Qué te ha sucedido para tener la voz tan hueca?: Zer pasau jatzu hain ahots sakona eukiteko?
5 adj. Mullido o esponjoso
bigun (blando), astin, apatz, afo, harro.
No me gusta mi pelo porque lo tengo hueco: Ez jat nire ulea gustetan astin daukadalako.
6 adj. No ajustado
zabal, nasai/lasai, laxo, manu.
Este vestido me queda hueco en la cintura: Erropa hau garrian zabal daukat.
7 adj. Huero
huts, ustel (podrido); seco oskol, ikol, txirikol, txigor, kaskal, marro, ufa, matxar (deforme).