1 adj. Que no puede estar quieto
artega, urduri, egonezin(eko)/egonezin, geldituezin(eko)/geldiezin, arteak hartu ezin(eko), (geldi) egon ezin(eko), geraka, gerakatx/gerakaitz, artekoso, artegau(ta)/artegatu(ta), arduratu(ta), kezkatu(ta); culo inquieto ipurloka, ipurtarin, zirin(ko) (vivaracho); // solo [adv.] arteak hartu ezinik, (geldi) egon ezinik.
Estos alumnos están inquietos: Honeek ikasleok arteak hartu ezinik dagoz. (bizk)
Mi hermana es muy inquieta y no es capaz de estar mano sobre mano: Ahiztea ipurtarin hutsa da, horregaitik, beti dabil zeozetan. (bizk)
