Argazkia: Labayru Fundazioa
interrogante Es
1 adj. Que interroga
itantzen dauen(a)/itauntzen duen(a), galdetzen | galdegiten dauen(a)/duen(a).
2 s. Cosa que se desconoce
La solución a ese problema es un interrogante: Arazo horren soluzinoa ezezaguna dogu.
Lo que puede haber tras esa puerta es un interrogante: Batek jakin ate horren ostean zer dagoen.
3 s.m. Pregunta
itaun, galdera, galdekizun.
sin pregunta