Argazkia: Labayru Fundazioa
invitar Es
1 vb. Convidar
konbidau/gonbidatu, -(r)i konbit(a)/gonbit | dei egin, deitu.
Me han invitado a la boda de Santana: Santanaren ezteguetara konbidau nabe.
sin convidar
2 vb. Pagar lo que otros consumen
konbidau/gonbidatu, ordaindu, pagau/pagatu.
Como hoy es su cumpleaños, invita él: Gaur bere urteguna danez, berak konbidauko dau.
3 vb. Incitar
-(r)i eragin, bultzatu, -(r)i bide(a) emon/-(r)i bide eman, -(r)i gogoa emon/eman | biztu/piztu, -(r)i gantza | putzak emon/eman (expr.); hacer + [inf.] -(r)i + [rad. vbl.]-arazo/[-(r)i +] [rad. vbl.]-arazi (tb. en vizc. [part.]-azo), -(r)i + [part.] + eragin.
El mal genio del profesor no invitaba a que le preguntásemos las dudas: Maisuak eukan umore eskasak ez euskun dudak galdetzeko biderik emoten.
Esta lluvia invita a quedarse en casa: Euri honek etxean geratzeko gogoa emoten dau.
sin convidar
4 vb. (col.) Mandar o pedir
eskatu, agindu.