Labayru Hiztegia

Iruzkinak eta proposamenak

irritu Eu: 1 ad. da

irritarse, enfadarse.

Txakurrak irritu dabilz: Los perros andan irritados. (bizk)

: 2 adj., adb.

irritable, irascible, impaciente.

Andra irritu eroapen bakoa da: Es una mujer impaciente. (bizk)

Irriturik heldu da: Ha llegado irascible.

Irritu dabil egunokaz: Últimamente está irritable. (bizk)

Zer egin dozu zuk, zeure jenio larri eta irritu hori eskura ekarteko? (J. M. Zabala)

sin odolbero, haserrekor

: 3 ad. da, ad. dau

entreabrir(se), rajar(se), agrietar(se).

Beroak pareta irritu du: El calor ha agrietado la pared. (bat)

Lur idorra alde guztietatik irritua: Tierra seca agrietada por todas partes. (bat)

sin arrakalatu, pitzatu, arraildu