Labayru Hiztegia

kara Eu

1 iz.

aspecto, traza.

Kara gaiztoko gizona.

Gauza horrek ez dauka kara onik.

sin itxura, kera

2 iz.

color, matiz.

Ileak leheneko karan ditu.

sin kolore, karantz

3 onomat.

cacareo.

Kara anitz eta arrautza gutxi.

sin karkaraxa (bizk)/karkara (bat), kakaraka, kakarakada, kokoratz, kakara, karranka

4 adj., adb.

apropiado -da, conforme, ajustado -da; conformemente, propiamente.

Kara zait aizkora gider hori.

sin apropos, egoki

5 onomat.

graznido.

sin karranka