Argazkia: Labayru Fundazioa
ligar Es
1 vb. Obligar o comprometer
derrigortu, behartu, hertsatu, bortxatu; impulsar -(r)i sakatu, estutu; hacer + [inf.] -(r)i + [rad. vbl.]-arazo/[-(r)i +] [rad. vbl.]-arazi (tb. en vizc. [part.]-azo), -(r)i + [part.] + eragin.
La ley liga a las dos partes a cumplir las condiciones: Legeak baldintzak betetzera behartzen ditu alde biak.
2 vb. Atar o sujetar con cuerdas
lotu, amarrau/amarratu, -(r)i moropila | korapiloa | marapiloa egin (anudar; tb. con emon/eman); trabar kateatu, katigatu, estekatu.
3 vb. Unir o juntar
ba(tera)tu, bat egin, ezkondu (fig.), bildu, alkartu/elkartu (reunir), taldetu/talde(ka)tu.
4 vb. Engordar una salsa
loditu, ondu, usutu.
El cocinero echó un chorro de nata para ligar la salsa: Sukaldariak saltseari zarrastadea bikor bota eutsan loditu eiten.
5 vb. (col.) Tener relaciones amorosas o sexuales pasajeras
ligau/ligatu, neskatan egin (ref. a chicos), mutiletan egin (ref. a chicas), neska laguntzen egin (acompañar a la chica a casa).
6 vb. Ref. a metales, alear
aleau/aleatu, nahastau/nahastatu, nahasi, nahastu.
sin alear