Argazkia: Labayru Fundazioa
madrugador -a Es
1 adj. Que madruga
goiztar/goiztiar, goiz, goiz(egi) jagiten dan(a)/goiz(egi) jaikitzen den(a); // sólo [adv.] goizetik.
esr El hombre madrugador, pronto tiene hambre; el remolón, durmiendo la sacia: Gizon goiz jagia, goiz gose; belu jagia, loz ase.
2 adj./s. Persona que madruga
goiztar/goiztiar, goiz(egi), goiz.
esr El madrugador no necesita del tardío: Goiza ez da berantaren behar.