Argazkia: Labayru Fundazioa
soberano -na Es
1 adj. Que tiene autoridad
soberano/subirano, bere buruaren jaube dan(a)/bere buruaren jabe den(a) (precedido de gen. reflexivo); independiente aske, askatu(ta), libre; que se rige a sí mismo burujaube/burujabe, bereburu, bere eskuko, beretar, beregaineko (autónomo).
El pueblo soberano es el que debe tomar esas decisiones: Bere buruaren jaube dan herriak hartu behar ditu holako erabagiak.
2 adj. (col.) Grande o excelente
sekulako, egundoko/egund(ain)oko, itzel(ezko), berebiziko, ikaragarri(zko), izugarri(zko).
Ha hecho una soberana actuación: Saio itzela egin dau.
Hizo un esfuerzo soberano para sacar a su familia adelante: Ikaragarrizko ahalegina egin zuen familia aurrera ateratzeko.
3 s. Persona que ejerce autoridad suprema
soberano/subirano, errege (rey), ahalguztidun (todopoderoso).