Labayru Hiztegia

alborotar Es

1 vb. Causar tumulto o ruido

zaratea/zarata | zalaparta | buila egin, iskanbila sortu, arazotu.

¡No alborotéis que hay gente durmiendo!: Ez zaratarik egin gero, jentea lo dago eta! (bizk)

2 vb. Desordenar

(bazterrak) nahastau/nahastatu | nahastu | nahasi | endredau/endredatu | lardaskau/lardaskatu | lardastu | desordenau/desordenatu, itzulikatu.

Acabo de salir de la peluquería y el viento me ha alborotado el pelo: Oraintxe irten baino ez ile-apaindegitik eta ile guztiak haizeak nahastu dizkit. (bat)

3 vb. Amotinar

altzau/altxatu, matxinatu, errebelau/errebelatu, jagi/jaiki, asaldatu, jazarri, oldartu, mutinatu, nahaspilatu (revolver).

4 vb. prnl. Encrespar el mar

harrotu, haserratu/haserretu, zakartu, bizitu.

El mal tiempo ha alborotado el mar y no nos podemos meter al agua: Eguraldi txarrak itsasoa harrotu dau eta ezin gara uretan sartu. (bizk)

5 vb., vb. prnl. Excitar

asaldatu, azorau/azoratu, onetik atera, arazotu; inquietar larritu, estutu, urduri ipini | jarri, urduritu; preocupar arduratu, kezkatu.

Los profesores se alborotaron con la desaparición de dos alumnos: Irakasleak bi umeren desagerpena dela eta, larritu egin ziren. (bat)