Labayru Hiztegia

faltar Es

1 vb. No existir

izan | egon ez, falta izan.

Allí falta lo más elemental: Han behin-behinekoaren faltan dagoz.

2 vb. Carecer

falta izan, izan | euki/eduki ez, egon ez, [sust.] + barik/gabe egon, [sust.]-(r)ik gabe egon, faltau/faltatu, peitu | ments izan, menstu, eskastu (agotarse).

A ésa no le falta dinero: Diru faltarik ez dau horrek; horrek dirurik ez du falta.

Aquí lo que falta es voluntad: Hemen ez dagoana borondatea da.

Me falta ilusión: Gogorik gabe nago; adore barik nago.

3 vb. No acudir a un lugar

joan ez, huts egin, falta izan (ausentarse); faltar a la escuela sasieskola | piper | kale | opor | apotxarriak | kalba egin, eskola-iges/-ihes egin, txarritan ibili.

Faltó cuando todos le esperaban: Danak itxaroten eta berak huts egin eban.

4 vb. Ref. a períodos de tiempo, tener que transcurrir

falta izan, faltau/faltatu; faltar poco para algo -t(z)eko (zorian) egon, -t(z)ear egon.

Le faltó poco para enfadarse: Haserratzeko zorian egon zen; gitxi behar izan eban haserretzeko.

5 vb. Incumplir un pacto o promesa

bete ez, [berbea/berba | hitza | ...] jan, [berbea/berba | hitza | ...] hausi/hautsi, atzera egin (echarse atrás), falta | uko egin, faltau/faltatu.

No me imaginaba que ibas a faltar a tu palabra: Ez neban pentsauko berbea hausiko zenduanik.

6 vb. Ofender

-(r)i irain(a)/irain egin, iraindu, -(r)i faltau/faltatu, -(r)i irain(a) emon/eman; ultrajar laidotu, laidetsi.

¡No faltes a tu padre!: Ez zeure aitari faltau, gero!

sin ofender

7 vb. Fallar o errar

huts egin | emon/eman, kale | karrika | arbel | motz | peto egin (col.).

8 vb. Pecar

hoben | pekatu/bekatu egin.