Argazkia: Labayru Fundazioa
calzar Es
1 vb. Cubrir el pie con un calzado
zapatak | oinetakoak jantzi (tb. con ipini).
Cálzate, que tenemos que salir: Oinetakoak jantzi eizuz, joan egin behar dogu eta.
No soportaba ver a sus hijos con los piececitos desnudos, sin calzar: Bere umeak oinutsean, ezer jantzi barik ikusi beharrak bihotza eroaten eutsan.
Antes de salir a la calle, su mujer le calzaba los zapatos y lo peinaba: Zapatak jantzi eta ulea orraztu egiten eutsan andreak, kanpora urten orduko.
2 vb. Ref. a prendas u objetos, poner
jantzi, ipini, jarri, sartu (col.).
El niño no puede todavía calzarse los guantes solo: Umeak hondino ezin ditu eskunarruak bakarrik ipini.
3 vb. Llevar puesto un calzado
zapatak | oinetakoak jantzi, zapatak | oinetakoak (jantzita) eroan/eraman (tb. con ekarri, erabili y euki/eduki).
Suele vestir pantalón corto y calzar zapatillas deportivas: Praka laburretan ibilten da eta kiroletako zapatilak eroaten ditu.
4 vb. Tener la medida de calzado que se expresa
(zapata- | oinetako-zenbakia) erabili (tb. con izan, euki/eduki, eroan/eraman y gastau/gastatu).
-¿Qué número calzas? -El cuarenta: -Ze zapata-zenbaki erabilten dozu? -Berrogeia.
5 vb. Afianzar o sujetar con una cuña
-(r)i altzagarria/altxagarria | jasogarria ipini, -(r)i lakaroa | ziria | kabila ipini (con una clavija); fijar gogortu, -(r)i gogorgarria ipini | jarri, tinkatu.
6 vb. Poner calces a algunas herramientas
aiotu, kaltzaidutu/altzairatu.
7 vb. Trabar un carro o coche
-(r)i galgea emon/-(r)i galga eman, -(r)i dragea emon/-(r)i draga eman, -(r)i balazta | traba | peia | arrasta emon/eman (tb. con ipini y sartu).
No sirvió de nada calzar el carro, el peso lo hizo rodar cuesta abajo: Alperrik emon eutsan gurdiari galgea, pisuaren pisuaz aldasbeheran egin eban eta, kikiribueltaka.