Argazkia: Labayru Fundazioa
corriente Es
1 adj. Que es normal u ordinario
arrunt, normal, lagunabarreko, buruzuri (esp. ref. a días).
¿Adónde vas un día vulgar y corriente con esa ropa?: Nora zoaz astegun buruzurian horreek erropok jantzita?
2 adj. Que sucede con frecuencia
ohiko, betiko, ardurako, eguneroko (diario), askotan pasetan dan(a)/askotan pasatzen den(a) (tb. con gertatzen).
Ese tipo de sucesos son muy corrientes aquí: Mota horietako gertaerak egunerokoak dira hemen.
3 adj. Que fluye
isurkor, jariokor/jariakor, isurten dan(a)/isurtzen den(a), -(r)i darion(a).
En el bosque se oía el ruido del agua corriente que bajaba por las peñas: Basoan hatxei erien uraren zaratea entzun eitekean.
4 s.f. Masa de un fluido que circula
korronte, jaidura; de agua joaira, goaia, xirripa, sarrapel, uriola (torrente; frec. en plur.), ur-biziak (marea); de aire haize-bitarte, haize-kurutze/-gurutze, haize-laster, haizealdi (ráfaga).
La corriente de agua me arrastró mar adentro: Ur-biziek itsaso barrurantz eraman ninduten.
Cierra la puerta, que hay corriente: Zarratu eizu atea, haize-bitartea dago eta.
5 s.f. Circulación de personas o cosas
joan-etorri, sartu-urten/-irten (salidas y entradas), mobimentu/mugimendu, hara eta hona (de aquí para allá), atzera-aurrerak.
6 s.f. Tendencia
korronte, mobimentu/mugimendu, joera.
El realismo es una corriente filosófica: Errealismoa korronte filosofikoa da.