Argazkia: Labayru Fundazioa
demonio Es
1 s.m. Espíritu maligno
deabru, demonino/demonio, gaizkin, etsai, aingeru | espiritu gaizto (tb. con txar), parte txarreko (frec. en plur.).
sin diablo
2 s.m. (con mayúsc.) El diablo
Deabru, Demonino/Demonio, Txerren (frec. indet.), Gaizkin, Etsai; euf Galtzagorri, Prakagorri, Buztangorri, Kapagorri, Bestemutil, Hiruadarreko, Matxingorri, Sulezako/Suleizeko.
3 s.m. (fig.) Persona astuta
demonino/demonio, deabru; taimado azkar, zuhur; malvado gaizto, oker, maltzur.
4 s.m. (fig.) Niño travieso
bihurri, oker, demonino/demonio, demonientro, errebes, drogoso, trabes (enrevesado), barrabas, barraban, erreminta (elemento).
¡Qué demonio de niño! No para quieto ni un segundo: Zelango ume okerra! Ez da geldi egoten segundo baten be.
sin diablillo
5 s.m. (col.) Con valor interrogativo y exclamativo; vacío de significado, refuerza la intención despectiva
¿Dónde demonios están las llaves del coche?: Non arraio ete dagoz autoko giltzak?
-¿Puede alguien explicarme qué demonios es esto?: Nork azalduko dit zer demontre den hau?