Argazkia: Labayru Fundazioa
ernegau/ernegatu Eu
1 ad. da, ad. dau (col.)
desesperar(se), aburrir(se).
Bere buruagaz ernegau eban. (bizk)
Etsi zuen, ernegatu zitzaion. (bat)
Ez dugu ernegatu behar; etorriko dira egun baketsuagoak guretzat. (bat)
2 ad. da, ad. dau
poner(se) de mal genio; impacientar(se).
Ez eizu ernegau, badakizu zelangoa dan.
Luzaroan egon ezkero begira, ernegau egiten dot nik!
sin haserratu (bizk)/haserretu (bat), berotu, sutu
3 ad. dau
renegar, fastidiar, hacer rabiar.
Mutiko horrek ernegatu egiten nau.
Gizon gibelandia eukiteagaitik, asko ernegetan eban andreak.
Mutil bardingoak itzelean ernegau eragiten deutsie andereñoari.
sin amorratu, haserratu (bizk)/haserretu (bat)