Argazkia: Labayru Fundazioa
ibilgune (bat) ibilkune (bizk) Eu
1iz.
modo de andar, paso.
Horrek ibilgune berezia dauka.
sin ibilera
2iz.
camino habitual, camino que se tiene costumbre de seguir.
Halako orduan halako ibilgunetik ibiltzen da beti.
3iz.
Osaba Jonek gerra garaiko ibilgune asko ditu.