Argazkia: Labayru Fundazioa
ibilgune (bat) ibilkune (bizk) Eu
1 iz.
modo de andar, paso.
Horrek ibilgune berezia dauka.
sin ibilera
2 iz.
camino habitual, camino que se tiene costumbre de seguir.
Halako orduan halako ibilgunetik ibiltzen da beti.
3 iz.
Osaba Jonek gerra garaiko ibilgune asko ditu.