Argazkia: Labayru Fundazioa
ibilkune (bizk) ibilgune (bat) Eu
1 iz.
modo de andar, paso.
Ibilkunea aitaren antzekoa dau.
Ibilkune koitadua dauka persona horrek.
sin ibilera
2 iz.
camino habitual, camino que se tiene costumbre de seguir.
Kanposantura joateko beti ibilkune bera hartzen dot.
3 iz.
Ibilkune txarrak jatorkuz.