Argazkia: Labayru Fundazioa
ibilkune (bizk) ibilgune (bat) Eu
1iz.
modo de andar, paso.
Ibilkunea aitaren antzekoa dau.
Ibilkune koitadua dauka persona horrek.
sin ibilera
2iz.
camino habitual, camino que se tiene costumbre de seguir.
Kanposantura joateko beti ibilkune bera hartzen dot.
3iz.
Ibilkune txarrak jatorkuz.