Argazkia: Labayru Fundazioa
inducir Es
1 vb. Instigar
-(r)i eragin, bultzatu, tronpatu (a error), -(r)i buruan sartu (convencer), mobidu/mugitu, higitu; incitar akulatu/akuilatu, kinatu, kilikatu; hacer + [inf.] -(r)i + [rad. vbl.]-arazo/[-(r)i +] [rad. vbl.]-arazi (tb. en vizc. [part.]-azo), -(r)i + [part.] + eragin.
sin tentar
2 vb. Inferir
ondorioa atera, ondorioztatu, ekarri, induzidu/induzitu.
Tras dos años de estudio, han inducido una teoría: Urte bi ikertzen eman ondoren, teoria bat ondorioztatu dute.
sin deducir