Argazkia: Labayru Fundazioa
ostatua emon/ostatu eman Eu
1 ad. lok., ad. deutso
hospedar, alojar, albergar, dar cobijo; realojar.
Ez daukat nork ostatua emon!: ¡No tengo quien me dé cobijo! (bizk)
Ez zioten ostaturik eman eta herritik alde egin zuen: Como no le dieron cobijo, tuvo que marcharse del pueblo. (bat)
Gorrotoari bihotzean ostatu eman zion: Dio cobijo al odio en su corazón. (bat)