Argazkia: Labayru Fundazioa
único -ca Es
1 adj. Excepcional o singular
sekulako, egundoko/egund(ain)oko, itzel(ezko), aparteko, bana-banako, berebiziko, parebako/paregabe (sin par).
Luis era un hombre único: Luis sekulako gizona zan; Luis gizon aparta zan.
sin singular
2 adj. Solo
bakar, bakotx/bakoitz, soil, banaka (solitario).
Es hijo único: Seme bakarra da.
Los cíclopes son gigantes de un único ojo: Ziklopeak erraldoi begibakoitzak dira.