Argazkia: Labayru Fundazioa
cuajar Es
1 s.m. En zoología
sin abomaso
2 vb. Realizar o llegar a ser
gauzatu, zertu, mamindu/mamitu.
3 vb. Gustar o agradar
atsegin | gustuko | gogoko izan, onartua izan (ser aceptado), harrera ona izan (dar buen recibimiento).
El nuevo detergente no cuajó y lo retiraron del mercado: Garbikari barriak ez ebanez harrera onik izan, dendetatik kendu egin eben.
4 vb., vb. prnl. Tomar consistencia
gogortu, loditu, gatzatu, mamindu/mamitu, legartu, kailatu, hartu.
No se me cuaja la leche: Ez jat esnea mamintzen.
Se remueve la sangre para que no se cuaje: Odola egiten da nahastau, loditu ez dedin.
5 vb., vb. prnl. Ref. a la nieve, formar una capa
gogortu, loditu, hartu, gatzatu, inkau/inkatu, mamindu/mamitu, ezarri.
Ha empezado a cuajar la nieve: Edurra inketan hasi da.
6 vb., vb. prnl. Llenar
bete, mukurutu, -tu, -(e)ztu, -(e)ztatu.
Los ojos se le cuajaron de lágrimas: Begiak negar-anpuluz bete jakozan.
La plaza se cuajó de señoritos: Herriko enparantza jaunxkilez bete zen.