Labayru Hiztegia

jabetu (bat) jaubetu (bizk) Eu

1 ad. da

apropiarse, adueñarse, apoderarse.

Geurea zenaz jabetu gara.

Inoren ondasunez jabetu nahi dute.

sin jaube egin (bizk)/jabe egin (bat), eskuperatu, bereganatu

2 ad. dau

hacer dueño, dar la propiedad.

Hil eta gero jabetu ninduen bere etxea zenaz.

sin jaundu

3 ad. da

comprender, entender.

Irakasleak erranikoaz jabetu da.

Ez dakit zuk esandakoaz ongi jabetu naizen.

sin ulertu, aditu

4 ad. da

darse cuenta, apercibirse.

Bat-batean bere edertasunaz jabetu zen.

Horretaz jabetu naiz.

sin igarri, konturatu, erreparau/erreparatu, kargutu, ohartu

5 ad. jako

amparar, cuidar, proteger.

Jabe bekit zure izen santua.

sin zaindu, babestu, kargu hartu

6 ad. jako

responder, avalar, ayudar.

Gizon horrek zor handiak egin ditu, baina aita jabetu zaio.