Argazkia: Labayru Fundazioa
serenar Es
1 vb., vb. prnl.
nasaitu/lasaitu, baretu, trankildu, baketu, mantsotu; fig palagau/balakatu, leundu, eztitu, emetu/ematu; ref. sólo al tiempo argitu, garbitu, oskarbitu (ref. al cielo); // sólo [vb. prnl.] nasai/lasai | bare | trankil | mantso egon.
No fue capaz de serenar el caballo: Ez zen zaldia mantsotzeko gai izan.
Por la mañana hemos tenido un día muy lluvioso pero ahora se ha serenado: Goiza euritsu euki dogu baina oin garbitu dau.
¡Serénate!: Nasai egon hadi!
sin sosegar