Argazkia: Labayru Fundazioa
vástago Es
1 s.m. Renuevo
kimu, muskil, zil, amu, gia, morro, urtume, xima, zepa; ref. al que sale de la raíz aldakisten, aldaka, (errama)faltso/(arrama)faltsu, (errama)alper/(arrama)alfer.
Vástago de cebolla: Kipula-/tipula-kimua.
Le han salido nuevos vástagos a la planta de tomate: Kimu barriek urten deutsie tomate-landareari.
sin retoño
2 s.m. Descendiente
ondorengo, ondoko, odoleko, jatorriko, atzetiko, handikume (de alguien importante; peyor.); hijo ume, sein, haur.
Es el último vástago de una familia noble de Saboya: Saboiako familia noble baten azken oinordekoa da.
Su primer vástago murió a los cinco años: Lehenengo umea bost urte eukazala hil jakon.
3 s.m. Ref. a la pieza