Labayru Hiztegia

arrimau/arrimatu Eu

1 ad. da, ad. dau

arrimar(se), acercar(se), juntar(se).

Arrimau zaitez nire ondora hotz bazara. (bizk)

Arrimau eizu mahaia hormara. (bizk)

Itxura txarreko gizon bat arrimau jako. (bizk)

sin hurreratu, gerturatu

2 ad. da, ad. dau

buscar apoyo o protección, acogerse.

Zure laguntzara arrimatu naiz. (bat)

3 ad. da, ad. dau

arreglar(se), preparar(se), disponer(se); ordenar.

Ederki atondu eta arrimatu da. (bat)

Ondo arrimauta etorri da edurtzarako. (bizk)

4 ad. da

vivir con una persona con la que se mantiene relaciones sexuales sin estar casados; amancebarse.

Ezetz ba!, atzenean ez ziran ezkondu; horreek arrimauta bizi izan dira urteetan. (bizk)