Labayru Hiztegia

inocente Es

1 adj. Que no es dañino

kaltebako, kaltegabe, gatxbako/gaitzgabe, kalterik egiten ez deutsan(a)/dion(a), ezer egiten ez dauen(a)/duen(a) (inofensivo).

No sé por qué te pones así, ha sido un chiste inocente: Txiste kaltebako bategaitik halan ipintea be. (bizk)

2 adj., s. (Persona) que no es culpable

zintzo, zuzen, inozente, errubako, errugabe, hobenbako, hobengabe, kulpabako, kulpagabe, errurik ez daukan(a) | dauen(a)/duen(a).

El acusado es inocente: Akusatua errubakoa da. (bat)

Soy inocente, no he robado nada: Garbi nago, ez dot ezer ostu. (bizk)

3 adj., s. (Persona) que carece de malicia

oso-osoko, maliziabako, maliziagabe, tolesbako, tolesgabe, koitadu, siniskor/sineskor (crédulo); simple inozente, xalo, garan, bakun, laño.

sin cándido -da

4 adj./s.pl. En historia

umeak, haurrak.