mira egin
1 ad. lok., ad. dau
admirarse, asombrarse, hacer caso de.
Plazagizona da eta horri ez dio mirarik egiten jendearen txaloak: Es un hombre que no se achica ante el público y no se asombra con el aplauso de la gente. (bat)
Gazteak goizaldean etxeratzea ez da mira egitekoa: No es de extrañar que los jóvenes lleguen a casa de madrugada.
Mira egitekoa da zuek halangorik ez eukitea etxean: Es asombroso que no tengáis algo parecido en casa. (bizk)
Abenduan gagoz eta edurra egiten badau, ez da mira egitekoa: Estamos en diciembre y si nieva, no es para asombrarse. (bizk)
2 ad. lok., ad. dau
Ez nintzen libre egon luzaroan, gero mira egiteko adina ez, bederen. (K. Mitxelena)