Argazkia: Labayru Fundazioa
amorratu Eu
1 ad. da, ad. dau
enfurecer(se), irritar(se).
Txakurrak amorratzen diranean, arriskutsuak izaten dira: Los perros son peligrosos cuando se enfurecen. (bizk)
Lagunakaz egon eta ostean, amorratuta lez etorten zan etxera: Después de estar con los amigos, venía irritado a casa. (bizk)
sin ernegau/ernegatu, haserratu (bizk)/haserretu (bat), arrabiau (bizk)/errabiatu (bat), zapuztu
2 part. adj.
Ezer esan orduko txakur amorratuaren antzean jarten zan haserre: En cuanto le decían algo, se ponía como un perro rabioso. (bizk)
Gose amorratuak igaroten dituezanak. (J. M. Zabala)
sin arrabiau (bizk)/errabiatu (bat)
3 adj.
acérrimo -ma, muy aficionado.
Jokalari amorratua da hori: Es una acérrima jugadora.
sin porrokatu, gartsu (bizk)/kartsu (bat), errime, sutsu