Labayru Hiztegia

Iruzkinak eta proposamenak

gura Eu: 1 iz.

deseo, voluntad, ganas.

Gogoaren gura gaiztoak.

Jateko gurea galdu dot.

Jan guran geratu da.

Gura barik egin dot.

Gura betean.

Zer gura, ha emon.

sin gogo, gurari, desira, gale, ara, borondate

gura beste

1 adb. lok.

Tonbolearen aurrean parau eta gura beste dardo bota ebezan: Se pusieron delante de la tómbola y lanzaron dardos a discreción. (bizk)

gura betean

1 adb. lok.

con hartura, todo lo deseable.

Erregeak, ondasun eta atsegin guztiak gura betean eukazan egunetan, berberak adierazo eban, ez zala, ez egiaz, zorionekoa. (J. A. Mogel)

sin nahia

gura egon

1 ad. lok., ad. da

estar deseoso de.

Sarritan, aurrean -(r)en osagarria, artikulu bako izena edo partizipioa dauela.

Etxetik urten gura dagoz: Están deseosos de salir de casa. (bizk)

Zugaz egon gura nago: Estoy deseando estar contigo. (bizk)

sin gura izan

gura ezean

1 adb. lok.

sin ganas.

Aurrean partizipioa dauela.

Egin gura ezean dagoanari agindutea alperrik: Es inútil mandarle al que no tiene ganas de hacerlo. (bizk)

sin guraezik

guraz

1 postp.

de propia voluntad.

Aurrean genitibo bihurkaria dauela.

Zeure guraz egiten ez badozu, ez dau balio.

Batzuk euren guraz hartzen dabe bizimodu gogor hori.

sin gurata, nahita, gogoz

gurean edo guran

1 postp.

queriendo, pretendiendo, deseando.

Aurrean partizipioa dauela.

Dena jakin guran dabil: Todo lo quiere saber. (bat)

Esan guran bazagoz, esaizu eta kitu: Si estás deseando decirlo, dilo y se acabó. (bizk)