Argazkia: Labayru Fundazioa
kito (bat) kitu (bizk) Eu
1 adb.
en paz, libre, exento -ta, sin deudas.
Ordain dezagun zorra kito geratzeko.
esr Hobe da on guti eta izan kito, ezin ez on tusto eta zorrez ito: Deuda pagada, paz alcanzada. (A. Oihenart, Prov. 245)
2 interj.
¡se acabó!
Kito!, amaitu ditut behar guztiak.
sin akabo
3 iz.
sin ijito