Labayru Hiztegia

miserable Es

1 adj. Desdichado o infeliz

zoritxarreko, zoribako/zorigabeko, dohakabe, zorigogorreko, zorigaiztoko, malurus, adu txarreko | gaiztoko, esteiari, errukarri/urrikarri (digno de compasión); cuitado gizajo/gizagaixo, gaixo, koitadu.

sin infeliz, mísero -ra

2 adj. Escaso o insignificante

eskas, urri, ganorabako/ganoragabe, ziztrin, hutsal, txatxu, kaskar.

Le pagan un sueldo miserable: Soldata ganorabakoa ordaintzen deutsie.

sin mísero -ra

3 adj., s. (Persona) malvada o perversa

oker, deunga, doilor, txar, zital, gaizto, miserable, erpil (despreciable), bihur(ri), oiher, deabrutu(ta) (endiablado), txerren (traidor).

sin mezquino -na

4 adj., s. (Persona) avariciosa o mezquina

zeken, lukurreru/lukurari, siku, doilor, zuhur, zikotz/zikoitz, diruzale, ziztrin, elkor; fig eskulabur, tximur/zimur.

Es miserable hasta con los sobrinos: Lobakaz be tximurra da.

sin mezquino -na, mísero -ra

5 adj., s. (Persona o lugar ) sumamente pobre

txiro, pobre, herrestatu; ref. sólo a pers behartsu, preminadun/premiadun, ezeuki/ezeduki, lander (clás.), arlote (mendigo).

Es un hombre miserable: Behartsua da.

Vive en un barrio miserable: Auzo pobre baten bizi da.

sin pobre