Labayru Hiztegia

apartar Es

1 vb. prnl. Divorciarse

banandu, ezkontzea hausi/ezkontza hautsi (tb. con apurtu), apartau/apartatu, bizi-alargundu, diborziau/dibortziatu.

Mis padres se apartaron cuando yo sólo tenía dos años: Gurasoek nik urte bi baino ez nituala hausi eben ezkontzea.

2 vb., vb. prnl. Separar o desunir

banatu/bana(ka)tu, (alde)banandu, bereizi, bakandu, aldendu, apartau/apartatu.

Aparta las nueces de los cacahuetes: Banandu eizuz intxaurrak eta kakahuetak.

3 vb., vb. prnl. Alejar

urrundu, asagotu, aldendu, urruti(ra)tu, hastandu; retirar albora | aldera egin, bazterrera egin (arrinconar), alboratu, alderatu, baztertu, erretirau/erretiratu, apartau/apartatu, kendu.

El niño tiene miedo y no se aparta de su madre: Umea bildur da eta ez da amaren albotik urruntzen.

4 vb., vb. prnl. Desviar

baztertu, alboratu, alderatu, aldendu, apartau/apartatu, okertu, (erditik | paretik) kendu; // sólo [vb. prnl.] zehartu/zehar(ka)tu.

Me aparté del camino para que pudiese pasar él: Bidetik baztertu egin nintzen bera pasatu ahal izateko.