Labayru Hiztegia

azal Eu

1 iz.

envoltorio, superficie exterior.

Hartu galburua, atera aleak eta kendu ganeko azala.

sin gainekalde (bizk)/gainalde (bat)

2 iz. Anat.

piel, pellejo.

Eguzkiak erreta azala jausten hasi jako.

sin narru, larru, azalprintz

3 iz.

corteza, piel, pellejo. Ref. a árboles, frutas, etc.

Sagarra, azal eta guzti jaten dau.

Banana-azala zapalduta jausi egin zeintekez.

Arbolearen azalean idatzi ebezan euren izenak.

sin kortika

4 iz.

superficie del agua, tierra, etc.

Egin dauen euriak lurrazala baino ez dau busti.

Portuan egiten genduan txonbo uretara eta batzuk begira egoten ziran noiz urtengo azalera.

5 iz.

funda.

Izarak eta burukoaren azala garbiak eta dotoreak ziran.

6 iz.

capa.

Orea laban sartu eta larregi erreten bajatzu, ganetik azal gogorra geratuko jako.

7 iz.

aspecto externo, apariencia.

Azalez eder badirudi ere, barrutik ustelduta dago.

sin itxura

8 adj.

poco profundo, superficial, llano -na.

Plater azala: Plato llano.

Ura azal dagoan lekuan ibili badaezpadan.

Gogoeta azalegiak dira horreek; sakonera jo behar da.

sin azaleko

9 iz. (kolok.)

cara dura, desfachatez, descaro, poca vergüenza, morro.

Hori da azala hori!: ¡Qué jeta!

Kopetan zazpi azal ditu horrek.

sin arpegi (bizk)/aurpegi (bat), bekoki

10 iz.

cáscara dura, corteza.

Arrautza-azalak sastarretara bota.

sin oskol, mokol, kaskal, kusku

11 iz.

portada, cubierta de un libro.

Azal dotorea jarri deutsie liburuari.

Narruzko azala dauka gaur erosi dodan liburuak.

12 adj.

notorio -ria, evidente, público -ca.

Azal dabil horren famea: Es pública su fama.

sin nabarmen

13 iz. Geol.

corteza.

sin lurrazal