Labayru Hiztegia

herritar Eu

1 iz.

ciudadano -na; indígena, habitante de un territorio.

Herritarren segurtasuna: Seguridad ciudadana.

Herritarren erabilerarako ondasunak: Bienes de uso público.

Herritarren kezkak arindu nahian.

Herritarrak eta erbestekoak, guztiak alkarregaz.

sin herri

2 adj.

compatriota; paisano -na.

Euren herritartzat hartu eben.

Bere herritarren abade izan zan luzaroan.

Ez dot inoz herritar bat bertan behera ixten.

sin herrikide

3 iz.

aldeano -na, del pueblo.

Herritarra ez danak ez daki gure bizimoduaren barri.

Herriko euskerea erabilten dabe, herritarrena.

4 adj.

popular, propio del pueblo.

Olerkari herritarren batek egina.

Bertso barri asko emon dira argitara, baina ez dira danak hain herritarrak.