Labayru Hiztegia

mehe Eu

1 adj., adb.

delgado -da, fino -na.

Hari mehea.

Azal mehea.

Oihal mehea.

Ule mehea dauka.

Ebagi mehe gaztaia, mesedez.

[Taloak] mehe-meheak eta ongi erreak. (Oskillaso)

sin mehail

2 adj.

delgado -da, flaco -ca, de pocas carnes, escaso -sa.

Neskatxa mehea.

Gizon luze eta mehea.

sin argal, makal, zingil

3 adj., adb.

ligero -ra, poso denso, no espeso.

Txokolatea mehe dago, oraindino loditzen itxi behar dozu apur baten.

Saltsea mehe lotu jat, gehitxuago euki behar izan dot egiten.

4 adj. (irud.)

fino, ligero, suave; cortante. Ref. al viento o aire.

Holangoxe haize mehe hotzari esaten deutsie Txorierrin "haize firia". (P. Zamarripa)

5 adj., adb.

agudo; suave. Ref. a la voz, sonido, ruido, etc.

Mehe-mehe hitz egiten du zerbait lortu nahi duenean.

Umetxu baten ahotsa irudian bereak: mehe-mehea, fin-fina. (F. Bilbao)

Goi-goitiko deadar mehe eta erdi negarrezkoan, katuaren aieneko miauaren irudira. (T. Agirre)

6 adj., adb.

pobre, escaso de recursos; pobremente.

Jende mehea: Gente sencilla.

Mehe bizi ziren.

Nekazale, behargin [...] jostun eta honelako jende mehe eta bekokiko izerdi larriarekin ogia bilatu behar dutenei. (J. A. Mogel)

7 iz.

delgadez.

Meheak erremedioa dauka, loditu edo gizentzea; lodia mehetzen gatxago izaten da.

8 iz. Erl.

vigilia, abstinencia de carnes.

sin bijilia, abstinentzia