Argazkia: Labayru Fundazioa
arren Eu
1mend. kontzes.
Aurrean partizipioa edo aditz jokatua -(e)n menderagailuagaz dauela.
Goizetik etorri arren, ez deutso ardura. (bizk)
Gure antzera egin dozun arren, geurea arean hobeto dago. (bizk)
Zuk egin ez arren, neuk egingo dut. (bat)
2mend. kaus.
Aditz-izenari loturik.
Bera ikusi ez egitearren, edozer emongo neuke. (bizk)
sin -gaitik
3lokail.
por tanto, así pues, pues.
Adio, arren, jauna.
Honela ikasiko duzu, arren, jakin behar duzun guztia. (bat)
sin beraz
4interj.
Ez ezazu arren horrelakorik esan. (bat)
Arren eta arren eskatzen zion lurrean belaunikaturik. (bat)
Mesedez eta arren!
sin mesedez, otoi
5iz.
Niri arrenik egin beharrik ez daukazu.
Nire arrena onartu eizu. (bizk)
sin erregu, eskari
6partik.
ojalá.
Arren jagiko ez al da datzan tokitik! (bizk)
sin oxala, al (bizk)/ahal (bat), agian
7iz.
Harek bota zituan birao eta arrenak. (bizk)