Labayru Hiztegia

Iruzkinak eta proposamenak

higuin Eu: 1 iz.

asco, repugnancia.

Higuin dodaz holango bizimodua daroenak.

Higuina ematen dit haragi horrek.

sin enpagu, antoju, nazka, narda

: 2 iz.

odio.

Higuina diet zu bezalakoei.

sin ikusiezin, ezinikusi, gorroto

: 3 adj.

aborrecible, detestable, repugnante.

Guztietan higuinena zen.

Gauza higuinak entzun ditut zure ahotik.

higuin izan

1 ad. lok., ad. dau

aborrecer, detestar, sentir aversión.

Higuin baduzu, zergatik hitz egiten diozu?: Si la detestas, ¿por qué sigues hablando con ella? (bat)

Higuin dut nire lana: Aborrezco mi trabajo. (bat)

esr Txiroak arlotea higuin (RS 493) (Itzulp. El pobre al pobre aborrece) (bat)

higuina emon/higuin eman

1 ad. lok., ad. dau

dar asco, repugnar.

Txarrikeria horrek higuina emoten deust: Esa porquería me da asco. (bizk)

Tabakoaren usainak higuina emoten deust: Me repugna el olor del tabaco. (bizk)

Zikinkeria artean bizitzeak higuin ematen zion: Le daba asco vivir entre suciedad. (bat)

sin nazka eman, nazkatu