Labayru Hiztegia

Iruzkinak eta proposamenak

huir Es: 1 vb. Alejarse deprisa

hanka egin, alde egin, iges egin/ihes egin, ospa egin, iges joan/ihes joan, eskapau/eskapatu, igesari emon/ihesari eman (darse a la fuga), -(r)i itzuri.

Onomatopeya: traska.

Huyeron cuando los secuestradores se despistaron: Bahitzaileak deskuidatu zirenean egin zuten ihes. (bat)

Fuimos de vacaciones a Finlandia para huir del calor: Finlandiara joan ginan oporretan beroari eskapetako. (bizk)

Al ver a la policía, huyó: Polizia ikustean ihesari eman zion. (bat)

sin escapar

: 2 vb. Evitar a alguien

-(r)i iges/ihes | alde egin, aldendu, eskapan | igesean/ihesean ibili, saihestu, ebitau/ebitatu.

Al parecer no le cae muy bien, huye de ella como del agua hirviendo: Ez dau, antza, neskatoa gustukoa, ze ha ikusi eta eskapan ibilten jako; sua bada be! (bizk)

: 3 vb. Pasar velozmente el tiempo

joan.

La juventud huye sin que uno se dé cuenta: Gaztezaroa badoa norbera konturatu barik. (bizk)