dar pena
1 loc. vb.
-(r)i penea emon/-(r)i pena eman, penea hartu/pena hartu, -(r)i dolu egin, -(r)i dolu eman, -(r)i barrua hausi/-(r)i barrua hautsi (expr.).
Esas pobres criaturas que viven en la miseria me dan muchísima pena: Kale gorrian bizi diran ume koitaduok barrua hausten deuste. (bizk)