Argazkia: Labayru Fundazioa
burro -rra Es
1 adj., s. (col.) (Persona) necia o ignorante
asto(tzar), artaburu, astakilo, astakirten, astakaiku, astaputz; bruto astapotro, asto handi.
sin animal
2 adj., s. (Persona) terca
Aunque sepa que no tiene razón, nunca reconoce su error, es un burro: Oker dagoela jakinda ere, ez du sekula atzera egiten, burugogor hutsa da.
3 s. (Equus asinus) En zoología
asto, belarriluze (en fábulas y cuentos), astakilo (ref. al joven), astotzar (ref. al grande), astar (ref. al macho); ref. a la hembra astaeme/astame, astama.
Voz del burro, rebuzno: arrantza, zinka, orroa/orro.
Voz para llamar al burro: sur, txiu, potx, mua.
Voz para incitar al burro: arre, tira, aida, aio.
Voz para detener al burro: iso, so, geldi, o.
sin asno -na