Argazkia: Labayru Fundazioa
prodigar Es
1 vb. Dar algo en gran cantidad
oparo | erruz | naro | ugari emon/eman (tb. con egin).
La gente prodigó elogios al presidente: Jendeak laudorioak oparo egin zizkion presidenteari.
2 vb. Derrochar
bota, barra-barra gastau/gastatu, xahutu, eralgi, hondatu, zabaldu, bonbondu, garbitu, zarrasteldu, irion(du); fig irazi, urtu, jan.
Prodigó su herencia en el juego: Herentzia jokoan gastau eban.
sin derrochar
3 vb. prnl. Dejarse ver con frecuencia
askotan | sarri(tan) | sarriro | maiz | usu agertu (tb. con etorri y azaldu), txitean pitean agertu | etorri | azaldu (expr.).
No suele prodigarse mucho por el pueblo: Ez da askotan etorten herrira.